ประวัติ นครนายก

นครนายก เป็นจังหวัดหนึ่งในภาคกลาง อยู่ห่างจากกรุงเทพฯ ประมาณ 107 กม. ตามถนนเลียบ คลองรังสิต สันนิษฐานว่าเคยเป็นเมืองโบราณสมัยทวารวดี มีหลักฐานแนวกำแพงเนินดินและสันคู อยู่ที่ตำบลดงละคร แต่ชื่อนครนากยกนั้น ปรากฏหลักฐาน ในสมัยอยุธยา เป็นเมืองหน้าด่านทาง ทิศตะวันออก สมัยพระเจ้าอู่ทอง ในปี พ.ศ. 2437 รัชกาลที่ 5 ทรงจัดลักษณะการปกครองโดยแบ่ง เป็นมณฑล นครนายกได้เข้าไปอยู่ในเขตมณฑลปราจีนบุรี จนเมื่อ พ.ศ. 2445 ทรงเลิกธรรมเนียม การมีเจ้าครองเมือง ให้มีตำแหน่ง ผู้ว่าราชการจังหวัดขึ้นแทน และในช่วง พ.ศ. 2486-2489 นครนายกได้โอนไปรวมกับจังหวัดปราจีนบุรี และสระบุรี หลังจากนั้นจึงแยกเป็นจังหวัดนครนายก เพียงจังหวัดเดียว

จังหวัดนครนายกเดิมชื่อว่า "บ้านนา" เล่ากันว่าในสมัยกรุงศรีอยุธยาดินแดนของนครนายกเป็นป่ารกชัฏ เป็นที่ดอน ทำนา หรือทำการเพาะปลูกอะไรไม่ค่อยได้ผล มีไข้ป่าชุกชุม ผู้คนจึงพากันอพยพ ไปอยู่ที่อื่น จนกลายเป็นเมืองร้าง ต่อมาพระมหากษัตริย์ทรงทราบความเดือนร้อน ของชาวเมือง จึงโปรดเกล้าฯ ให้ยกเลิกภาษีค่านาเพื่อจูงใจชาวเมืองให้อยู่ที่เดิม ทำให้มีผู้คนอพยพมาอยู่เพิ่มมากขึ้น จนเป็นชุมชนใหญ่ และเรียกเมืองนี้กันติดปากว่า "เมืองนายก" ภายหลังกลายเป็นจังหวัดนครนายกในปัจจุบัน

การปกครอง

นครนายกในปัจจุบัน แบ่งการปกครองออกเป็น 4 อำเภอ ได้แก่อำเภอเมือง อำเภอปากพลี อำเภอบ้านนา และอำเภอองค์รักษ์

อาณาเขต

ทิศเหนือ ติดต่อกับจังหวัดสระบุรี และนครราชสีมา
ทิศใต้ ติดต่อกับจังหวัดฉะเชิงเทรา
ทิศตะวันออก ติดต่อกับจังหวัดปราจีนบุรี
ทิศตะวันตก ติดต่อกับจังหวัดปทุมธานี